Συνοπτική αξιολόγηση της Περιφερικής Αρτηριακής Νόσου (ΠΑΝ)

Η ακριβής διάγνωση της ΠΑΝ μπορεί να είναι ένα δύσκολο έργο, ακόμη και για γιατρούς με χρόνια πρακτικής εμπειρίας. Αυτό πάντως ισχύει μόνο εάν χρησιμοποιείται μια φυσική εξέταση ή κάποια παρόμοια προσέγγιση αντί των σύγχρονων διαγνωστικών συσκευών, οι οποίες προσφέρουν εξαιρετική ακρίβεια και αξιοπιστία. Παρόλα αυτά, δεν είναι όλα τα διαγνωστικά εργαλεία ίδια.

Ο επιπολασμός της ΠΑΝ αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς: εκτιμάται ότι το 2015 έπασχαν από αυτή 236 εκατομμύρια ασθενείς (από 202 εκατομμύρια το 2010) και η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί [1, 2]. Φυσικά, αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη, καθώς η ΠΑΝ παρουσιάζει πολλούς παράγοντες κινδύνου ίδιους με άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις, συγκεκριμένα η στεφανιαία νόσος, που έχει τη μεγαλύτερη θνησιμότητα. Η κύρια υποκείμενη παθοφυσιολογία είναι η ίδια – η αθηροσκλήρωση.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για την αθηροσκλήρωση είναι ο διαβήτης, ο οποίος αναμενόμενα επηρεάζει  πολλούς ασθενείς με ΠΑΝ. Τουλάχιστον το 20% των ασθενών με διαβήτη έχουν επίσης ΠΑΝ, αλλά ο αριθμός αυτός είναι παραπλανητικός καθώς περιλαμβάνει μόνο αυτούς με συμπτωματική μορφή της νόσου [4].

Μόνο το 10% των ασθενών με ΠΑΝ έχουν τυπικά συμπτώματα (διαλείπουσα χωλότητα), το 40% είναι εντελώς ασυμπτωματικό και το υπόλοιπο (50%) έχει άτυπα συμπτώματα που μπορεί να αποδοθούν σε άλλες ασθένειες [5, 6]. Οι διαβητικοί διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο διαλείπουσας χωλότητας: οι άνδρες διατρέχουν κατά 3,5 φορές, ενώ οι διαβητικές γυναίκες διατρέχουν 8,6 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο από τις μη διαβητικές [7].

Οι επιβλαβείς επιδράσεις του διαβήτη στην ΠΑΝ δεν τελειώνουν εκεί. Συγκεκριμένα, ο σακχαρώδης διαβήτης συνδέεται στενά με την πιο βαριά μορφή ΠΑΝ, την κρίσιμη ισχαιμία των άκρων (CLI). Τα ποσοστά επιπολασμού του διαβήτη σε ασθενείς με CLI φτάνουν το 50% και τα άτομα παρουσιάζουν χειρότερα αποτελέσματα όσον αφορά τους ακρωτηριασμούς και τη θνησιμότητα από ό,τι τα μη διαβητικά [8, 9, 10]. Οι ασθενείς με αμφότερες τις ασθένειες διατρέχουν γενικά σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο (5 έως 15 φορές) από αυτούς μόνο με ΠΑΝ [11]. Η διάγνωση της CLI από μόνη της συνδέεται με πολύ υψηλά ποσοστά ακρωτηριασμού και θνησιμότητα [12, 13, 14, 15, 16].

Ο διαβήτης μπορεί να είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση για θεραπεία και αντιμετώπιση, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για πολλούς άλλους παράγοντες κινδύνου της ΠΑΝ. Το κάπνισμα είναι ένα πρώτο παράδειγμα, δεδομένου ότι είναι ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου και οι βλαβερές συνέπειές του μπορούν να μειωθούν σημαντικά ή εντελώς, εάν ο ασθενής θέλει να το διακόψει και να λάβει την κατάλληλη υποστήριξη. Το κάπνισμα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για ΠΑΝ, ιδιαίτερα σε στις καπνίστριες, που είναι 20 φορές πιο εκτεθειμένες σε κίνδυνο από ό, τι γυναίκες που δεν κάπνισαν ποτέ [17, 18]. Η διακοπή του καπνίσματος είναι εξαιρετικά επωφελής για πολλούς άλλους λόγους εκτός από τη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών νοσημάτων, αλλά εξακολουθεί να φέρει υπολειπόμενο κίνδυνο σε αυτούς με ΠΑΝ: οι πρώην καπνιστές διατρέχουν 2,6 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο από όσους δεν έχουν καπνίσει ποτέ [19].

Άλλοι αξιοσημείωτοι παράγοντες κινδύνου είναι η χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ), η στεφανιαία νόσος και το ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου, τα ισχαιμικά επεισόδια και το έμφραγμα του μυοκαρδίου [20, 21, 22, 23, 24, 25, 26]. Κίνδυνο διατρέχουν επίσης άτομα με υπερλιπιδαιμία, υπέρταση, ανθυγιεινό βάρος, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και με οικογενειακό ιστορικό ΠΑΝ [27, 28, 29, 30, 31].

Ωστόσο, μια σωστή διαδικασία θεραπείας μπορεί να διαμορφωθεί μόνο μετά από μια οριστική διάγνωση. Η φυσική εξέταση είναι μια δυνατότητα, αλλά είναι αναξιόπιστη, ειδικά εάν εκτελείται από μη εκπαιδευμένο εξεταστή [32]. Μια ασύγκριτα καλύτερη διαγνωστική μέθοδος είναι η αγγειογραφία, η οποία είναι εξαιρετικά ακριβής, αλλά είναι πολύπλοκη, χρονοβόρα και δαπανηρή και μπορεί να είναι ακατάλληλη για ορισμένους ασθενείς [33, 34]. Η δεύτερη καλύτερη επιλογή είναι η αξιολόγηση ABI, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί με περισσότερους από έναν τρόπους.

Το διαγνωστικό εργαλείο MESI mTABLET ABI

Η πρότυπη διαγνωστική μέθοδος ελέγχου για ΠΑΝ και εκτίμηση της σοβαρότητάς της είναι η μέθοδος Doppler, η οποία συνεπάγεται τη χρήση ανιχνευτή Doppler και σφυγμομανόμετρου: ο εξεταστής μετρά τη συστολική αρτηριακή πίεση στον άνω βραχίονα και στον αστράγαλο και κατόπιν υπολογίζει τον δείκτη ΑΒΙ. Μια σχετικά απλή διαγνωστική διαδικασία, η ακρίβεια όμως της οποίας εξαρτάται από την εμπειρία και την ικανότητα του εξεταστή [35]. Παίρνει επίσης αρκετό χρόνο για να εκτελέσει, έως και 30 λεπτά – σε σύγκριση με το ένα λεπτό που απαιτεί μια πολύ πιο ευέλικτη πληθυσμογραφική συσκευή [36, 37]. Υπάρχουν όμως ακόμα καλύτερες και πιο ευέλικτες συσκευές.

Το MESI mTABLET ABI είναι το τέλειο παράδειγμα επειδή προσφέρει πολύ περισσότερα από μια απλά ακριβή διάγνωση και αξιολόγηση ΠΑΝ. Συνδυάζει τη διαγνωστική μονάδα ABI με το διαισθητικό περιβάλλον χρήσης του MESI mTABLET και την ολοκληρωμένη υποστήριξη ενός συστήματος διαχείρισης και ανταλλαγής ηλεκτρονικών ιατρικών αρχείων, παρέχοντας στους γιατρούς και τους άλλους επαγγελματίες υγείας ένα ισχυρό εργαλείο στη μάχη τους με την ΠΑΝ. Επιπλέον, τα cuffs της διαγνωστικής μονάδας ABI συνδέονται ασύρματα με το MESI mTABLET για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία χρήσης. Η ευκολία χρήσης αυτού του διαγνωστικού εργαλείου ανταγωνίζεται την εξαιρετικά προηγμένη ενσωματωμένη τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της 3CUFF ™, που επιτρέπει την ταυτόχρονη μέτρηση της πίεσης σε βραχίονες και των αστραγάλους, καθώς και τον αλγόριθμο PADsense ™ για την ανίχνευση σοβαρής ΠΑΝ, που συχνά παραβλέπεται από άλλες συγκρίσιμες συσκευές της αγοράς.

Υπάρχουν πολλές συσκευές για τη διάγνωση της ΠΑΝ, αλλά λίγες αν είναι τόσο ευπροσάρμοστες όπως το MESI mTABLET ABI, που προσφέρει ακριβή αξιολόγηση ABI, άμεση αποθήκευση αποτελεσμάτων στο Ηλεκτρονικό Αρχείο Ασθενούς και γρήγορη και εύκολη ανταλλαγή δεδομένων με άλλους επαγγελματίες υγείας.

Αναφορές